وقت بخیر کاربر عزیز شغل نت. با توجه به توضیحاتی که دادید بهتره مرحله‌به‌مرحله بررسی کنیم:
✅ اول از همه: یه نگاه واقع‌بینانه به شرایطت
✔️ نقاط قوت تو:
پدرت شرکت داره، پس فرصت کاری واقعی برات وجود داره.
علاقه‌ت به کارهای فنی و جسمی مشخصه (قالبسازی، تولید، هنر).
از الان می‌دونی دنبال چی هستی، که این برای سن ۲۰ سالگی خیلی ارزشمنده.
تجربه‌ی عملی توی شرکت پدرت می‌تونه از خیلی از مدرک‌های تئوری قوی‌تر باشه.
❌ اما واقعیت‌هایی که باید در نظر بگیری:
مدرک تحصیلی ممکنه الان به‌دردت نخوره، ولی ممکنه در آینده جلوی بعضی درها رو باز کنه (مثلاً مهاجرت، تدریس، شرکت در مناقصه‌ها، یا گرفتن مجوزها).
اگر زمانی خواستی از شرکت پدرت جدا شی و جای دیگه کار کنی، مدرک نداشتن ممکنه برات محدودیت بیاره.
شاید بعداً بخوای مسیرت رو تغییر بدی، و اون موقع نداشتن یه حداقل مدرک اذیتت کنه.
🎯 حالا بیایم سر سوال اصلی: دانشگاه رو ول کنی یا ادامه بدی؟
💡 راه‌حل پیشنهادی من:
ادامه تحصیل تا فوق دیپلم (کاردانی) به صورت همزمان با کار عملی در شرکت پدرت
چرا این راه خوبه؟
فوق دیپلم ۲ سال بیشتر نیست، خیلی هم وقت‌گیر نیست، مخصوصاً اگه دانشگاهت سبک باشه.
در این مدت هم کار می‌کنی، هم مدرک می‌گیری.
بعد از فوق‌دیپلم، اگر خواستی ادامه بده (مثلاً کاردانی به کارشناسی) یا ولش کن.
این‌جوری هم حرف اون‌هایی که میگن "مدرک داشته باش" رو گوش دادی، هم دل خودتو (و احتمالا پدرتو) راضی کردی.
🔄 اگه الان انصراف بدی، چی میشه؟
ممکنه بعداً حسرت بخوری که کاش یه مدرک حداقلی داشتی. چون انصراف، مسیر برگشت رو سخت‌تر می‌کنه (از لحاظ روحی و حتی مالی یا قانونی).
✍️ پیشنهاد کاربردی:
۱. با پدرت رک و راست حرف بزن. ببین نظرش در مورد ادامه تحصیل چیه. شاید خودش هم بخواد تو یه حداقلی از تحصیلات رو داشته باشی.
۲. بررسی کن که آیا می‌تونی مرخصی تحصیلی بگیری (برای یک ترم، بدون انصراف کامل). اینطوری یه فرصت فکر بیشتر هم داری.
3. برنامه بریز برای حضور دو روز دانشگاه و سه روز شرکت. این مدل کار/تحصیل همزمان الان خیلی رایجه.
✨ و در نهایت:
تو هنوز ۲۰ سالته. همه چی قابل تغییر و ساختنه. مهم اینه که:
کاری کنی که بهش علاقه داری (که داری!)
بلندی‌مدت فکر کنی (نه فقط امروز)
و یه مدرک حداقلی برای پشتیبان آینده‌ت داشته باشی
موفق باشی - تیم شغل نت