dielectric absorption

dielectric constant; permittivity

ثابت دي الکتريک ؛ گذردهي ~ يک ويژگي از ماده که مشخص مي کند به ازاي واحد ولتاژ اعمال شده چه مقدار انرژي الکتروستاتيکي در واحد حجم آن مي تواند ذخيره شود. در عمل ، اين ثابت برابر است با نسبت ظرفيت يک خازن با دي الکتريک معين به ظرفيت همان خازن دي الکتريک خلأ.

dielectric current

جريان دي الکتريک ~ جريان لحظه اي گذرنده از سطح دي الکتريکي که در ميدان الکتريکي متغير قرار گرفته است.

dielectric diode

ديود دي الکتريکي ~ خازني که در آن الکترود منفي مي تواند الکترونها را به داخل ناحيه ي عايق بين صفحات گسيل کند . در نتيجه بار ذخيره شده در خازن ، پيوسته در حال گذر از الکترودهاست به گونه اي که جرياني يکسويه توليد مي شود از بلورهاي سولفيدکاديم به عنوان دي الکتريک اين خازنها استفاده مي شود.

dielectric dispersion

پاشيدگي دي الکتريک ~ پديده اي که در آن ثابت دي الکتريک يک ماده ي عايق با بسامد تغيير مي کند.

dielectric dissipation factor

ضريب پاشندگي دي الکتريک ~ کتانژانت زاويه فاز دي الکتريک در ماده ي دي الکتريک .

dielectric fatigue

خستگي دي الکتريک ~ کاهش مقاومت دي الکتريک در برابر شکست بر اثر اعمال طولاني مدت ولتاژ .

dielectric gas

گاز دي الکتريک ~ گازي نظير هگزافلوريد سولفور که داراي ثابت دي الکتريک بالايي است. به عنوان عايق در کاواکهاي ليزري و تجهيزات ريزموج توان- بالا استفاده مي شود.

dielectric heating

گرمايش دي الکتريکي ~ گرم کردن ماده ي عايق به وسيله ي ميدان الکتريکي بسامد- بالا. تغييرات سريع در قطبيدگي مولکولهاي دي الکتريک منجر به اتلاف داخلي و توليد گرما مي شود.

dielectric hysteresis

پسماند دي الکتريک ~ عقب ماندن ميدان الکتريکي يک دي الکتريک نسبت به ولتاژ متناوب اعمال شده به دو سر آن. اين اثر منجر به اتلاف پسماند دي الکتريک مسابه با پسماند مغناطيسي در ماده ي آهني مي شود.

dielectric insulatorlayer

لايه ي عايق دي الکتريک ~ لايه اي از ماده ي عايق که به منظور جلوگيري از اتصال کوتاه ، بين لايه هاي فلزي قرار داده مي شود.