electromagnet

electromagnetic

الکترومغناطيسي ~ اشاره به ترکيب ميدانهاي الکتريکي ~ مغناطيسي مرتبط با تابش يا تحريک الکترونها يا ساير درات باردار در فضا يا در درون رساناها.

electromagnetic compatibility

همسازي الکترومغناطيسي [ اي ام سي] ~ توانايي يک قطعه يا مدار در کار صحيح الکترومغناطيسي مورد نظر بدون ارسال سيگنالهاي نامطلوب به تجهيزات مجاور يا دريافت تداخل ناخواسته از منابع نزديک به آن .

electromagnetic constant

ثابت الکترومغناطيسي ~ سرعت انتشار امواج الکترومغناطيسي در خلأ . آخرين اندازه گيري هايي که با استفاده از روشهاي ريزموج انجام شده است ، مقدار 299/793 کيلومتر برثانيه را براي ثابت مشخص کرده است.

electromagnetic coupling

تزويج الکترومغناطيسي ~ تزويج موجود بين مدارها يا رساناها هنگامي که متقابلاً تحت تأثير يکميدان الکترومغناطيسي قرار مي گيرند.

electromagnetic deflection

انحراف الکترومغناطيسي ~ انحراف جريان الکترونها به وسيله ميدان مغناطيسي. در لامپتصوير تلويزيوني ، با گذراندن جريانهاي دندانه اره اي ازپيچکهاي يوغ انحراف واقع درگردن لامپ تصوير ، ميدانهاي مغناطيسي لازم براي انحراف افقي و عمودي باريکه ي الکتروني ساخته مي شود.

electromagnetic delay line

خط تأخير الکترومغناطيسي ~ خط تأخيري که به سادگي از يک خط انتقال حامل قطاري از پالسها ساخته مي شود . عموماً زمان تأخير به دست آمده براي ذخيره تعداد زيادي پالس در طول معقولي از خط کافي نيست .

electromagnetic disturbance

اختلال الکترومغناطيسي ~ پديده اي الکترومغناطيسي ، معمولاً ضربه اي ،که روي سيگنال مطلوب سوار مي شود .اختلال مي تواند تصادفي يا منظم باشد .

electromagnetic energy

انرژي الکترومغناطيسي ~ انرژي مرتبط با امواج راديويي ، امواج گرمايي ، امواج نوري ،پرتوهاي ايکس، و انواع ديگر تابش هاي الکترومغناطيسي .

eletromagnetic environment

محيط الکترومغناطيسي[اي ام اي] ~ ميدانهاي الکترومغناطيسي موجود در ناحيه ي معين .

electromagnetic field

ميدان الکترومغناطيسي ~ ميدان مرتبط با تابش الکترومغناطيسي که داراي دو ميدان الکتريکي و مغناطيسي متحرک و عمود بر هم و عمود بر جهت حرکت موج است.