radiation

radiation - absorbed dose

دز تابش - جذب ~ واحدي که مقدار انرژِ ي منتقل شده به ماده را با تابش يونيده سازي معين مي کند. يک راد ، دز تابشي است که چگالي انرژِ ي 100ارگ بر گرم را در ماده جذب کننده ايجاد مي ند به دليلاختلاف انرژِ ي مواد مختلف نوع ماده بايد معين باشد. مثلا ~ 1 rad ~ سيليسيم برابر با 100erg /g ~ سيليسيم است . قطعا ...

radiation absorber

جاذب انرژِي ~ ماده عايقي به شکل ورق که داراي مقداري رسانايي است و به عنوان عنصر دي الکتريک و بازتابنده براي جذب انرژِي RF ~ نا خواسته به کار مي رود .

radiation burn

سوختن تابشي ~ سوختن در اثر قرار گرفتن بيش از حد در معرض انرژِي تابشي .

radiation conter

شمارنده تابشي ~ ابزاري که تابش هسته اي را با شمارش تعداد يونيده شدن ناشي از پرتوها ، آشکار و اندازه گيري مي کند .

radiation damage

تخريب تابشي ~ خراب شدن دايمي قطعه نيمرسانا که مي تواند ناشي از تابش ذرات هسته اي و ذرات باردار باشد . تخريب جا به جايي، تخريب انتقال بار و تخريب مکانيکي از اين نوع است . مثالً تخريب پرتو تروني و گاما هدايت متقابل ، جريان اشباع درين و ولتاژ پينچ اف MESFET ~ ها را کاهش مي دهد . تخريب نوتروني توان خرو ...

radiation danger zone

منطقه خطر تابش ~ منطقه که در آن بيشينه دز ثابت از مقدار مجاز بيشتر است.

radiation detector

اشکار ساز تابش ~ قطعه اي براي تبديل انرژي تابشي به شکل مناسبتري براي مشاهده .

radiation dose

دز تابش ~ مقدار کل تابش يونيده ساز جذب شده در ماده يا بافت ، که معمولاً بر حسب rad ~ بيان مي شود .

radiation efficiency

بازده تابش ~ نسبت توان تابش شده به توان کل تغذيه شده به آنتن در بسامد معين .

radiation field

ميدان تابشي ~ ميداني الکترومغناطيسي که از آنتن ارسال ~ کننده خارج مي شود و به سمت بيرون ، به شکل امواج الکترو مغناطيسي در فضا تابش مي شود .