این نوشتار به شخصیت شناسی بر اساس انتخاب مقصد سفر می‌پردازد. با ما همراه باشید تا از شخصیت‌تان برای‌تان بگوییم.
به مقصدهای چند سفر آخرتان در تعطیلات فکر کنید. آیا برای گذراندن تعطیلات ماشین را با حوله‌ی ساحل، چتر و ابزار ساخت قلعه‌ی شنی پر کردید؟ یا با کتاب، کفش کوهنوردی، و شال گردن برای شب‌های سرد کوه؟
پژوهش‌ها حاکی از آن است که می‌توان بر اساس مقصد تعطیلات ویژگی‌های شخصیتی و میزان شادی را درک کرد. بعضی جوانب زندگی ساحلی و بعضی جوانب زندگی کوهستان بازتاب‌دهنده‌ی بخش‌هایی از کنه شخصیت ما است. بنابراین سوال هم‌چنان باقی است: آیا شما شخصی هستید که دوست دارید در میان درختان زندگی کنید یا فردی که ترجیح می‌دهد در امواج دریا جست و خیز کند؟ به عبارت دیگر کوه را ترجیح می‌دهید یا ساحل؟
شخصیت شناسی بر اساس انتخاب مقصد سفر تعطیلات تان
پژوهش‌ها نشان داده‌است کسانی که بیش‌تر درون‌گرا هستند بنا بر گزارش‌ها بیش‌تر به سوی کوه‌ها گرایش دارند و از درختان کناره‌گیری می‌کنند. کسانی که شخصیت برون‌گرا دارند بیش‌تر به لذت بردن از جوانب اجتماعی و فضای تعاملی زندگی ساحلی گرایش دارند. وقتی صحبت از جغرافیا است، شخصیت ما واقعا وارد بازی می‌شود.
پژوهش روی تیپ‌های شخصیتی که مقصدهای خاصی را انتخاب می‌کنند “سازگاری شخص با محیط” نامیده می‌شود. میزان سازگاری تیپ‌های شخصیتی با بعضی مکان‌ها بر اساس ویژگی‌های شخصیتی معین می‌شود. آدم‌های درون‌گرا مکان‌های خلوت را ترجیح می‌دهند، جایی که تعامل با دیگران محدود است- مکان‌های آرام. در حالی که آدم‌های برون‌گرا از ساحل لذت می‌برند چون در مجاورت آدم‌های دیگر هستند، هم‌چنین در مجاورت اقدام و تعامل هستند، در معرض دید دیگران هستند، که با ذات‌شان هم‌خوانی دارد. اگر نقش‌ها جابه‌جا شود، هر دو طرف در محیطی که ترجیح شان نیست احساس ناراحتی می‌کنند. عوامل دیگر از قبیل سن، جنسیت، و نژاد در تعیین طرفداران کوه یا طرفداران ساحل اهمیتی ندارد. این کاملا وابسته به تفاوت‌های تیپ‌های شخصیت درون‌گرا و برون‌گرا است.
ساحل در مقابل دریا
شخصیت‌هایی که این ۲ نوع مقصد را انتخاب می‌کنند ویژگی‌های مشابهی دارند. مثلا کوه مکانی خلوت و خصوصی است، جایی که شاید در آن مستعد تفکر عمیق باشید. کوه اغلب تنهایی یا اندیشیدن به ایده‌های عمیق را تسهیل می‌کند. از طرف دیگر زندگی ساحلی سر و صدا، توجه، سرگرمی، تفریح، تعامل را فراهم می‌کند. ساحل یک اقامتگاه اجتماعی‌تر است، جایی که آدم‌ها دوست دارند با یک‌دیگر گردش کنند، دیدار کنند، و از هم باخبر باشند.
به نظر می‌رسد کوه انتخاب آدم‌هایی باشد که آرزو دارند راهی یک سفر تنها شوند، در حالی که شاید ساحل بهترین انتخاب برای گذراندن تعطلات به اتفاق دوستان باشد. بنابراین، بر خلاف انتخاب مقصد تنها بر اساس شخصیت‌تان، برای شروع این جنبه نیز وجود دارد که چرا به یکی از این مکان‌ها می‌روید.
چه چیزی در جایگاه اول است: شخصیت یا مقصد؟
بنابراین آیا درون‌گراها به دنبال تنهایی هستند؟ کوه را جست و جوی می‌کنند؟ یا آیا کوه‌ها درون‌گراها را فرا می‌خوانند؟ و آیا برون‌گراها نیاز دارند دائم در معرض دید دیگران باشند و در گوشه و کنار محیط اجتماعی ساحل رژه بروند، یا ساحل برون‌گراها را فرا می‌خواند تا این مکان را برای عاشقان تفریح ایجاد کند؟
از همه جذاب‌تر این‌که پژوهش‌های بیش‌تر نشان داده‌است بعضی مکان‌ها از نظر جغرافیایی تیپ‌های شخصیتی را پرورش می‌دهد یا تشدید می‌کند. پژوهش‌ها حاکی از این است که فضاهای باز فرد را به برون‌گرایی را ترغیب می‌کند. پژوهش‌ها انجام شده‌است تا سعی کنند محرک‌های تیپ شخصیتی ما را مشخص کنند. اما هنگام مشاهده‌ی آدم‌ها در فضاهای باز در مقایسه با مکان‌های آرام و سرسبز، آن‌چه دریافتند این بود که هرچند در میزان درون‌گرایی یا برون‌گرایی تغییراتی جزیی وجود داشت، اما مشاهده کردند برون‌گراها در فضاهای باز شادتر هستند و درون‌گراها بعد از بودن در فضاهای آرام‌تر، جایی که بتوانند خلوت کنند، شادتر هستند.
در پایان آن‌چه ما کشف کردیم این است که محیطی که خودمان را با آن احاطه می‌کنیم حقیقتا می‌تواند با اوضاع درونی‌مان هم‌خوانی داشته‌باشد و سبب رضایت‌مان از زندگی شود.
امیدواریم مطلب ” شخصیت شناسی بر اساس انتخاب مقصد سفر ” برای‌تان جالب بوده‌باشد.
